Γιατί δεν προηγείται στις δημοσκοπήσεις ο Γιώργος Παπανδρέου;;;

Είναι σκληρή η ζωή κι αυτό θα το κατάλαβε έντονα τούτη την περίοδο ο Γιώργος Παπανδρέου. Θεωρώ ότι είναι ίσως ένας από τους πιο ειλικρινείς πολιτικούς που έχουμε γνωρίσει. Αλλά και τους πιο άτυχους. Κλήθηκε σε μια δύσκολη στιγμή για τη χώρα να λύσει τα προβλήματά της. Παρέλαβε ερείπια από τον Κωστάκη Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία, η οποία σήμερα υπό τον Αντωνάκη Σαμαρά κοκορεύεται ότι αυτή μόνον μπορεί να μας σώσει! 

Ο Γιώργος είναι αλήθεια ότι πάλεψε για να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας. Ό,τι γίνεται μέχρι τούτη την ώρα είναι πάνω σε ό,τι είχε αυτός σχεδιάσει. Δεν φαίνεται, ωστόσο, ότι θα σωθούμε. Κι αυτό δεν ισχύει μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη που σήμερα ταλαιπωρούνται από τη διεθνή οικονομική κρίση. Η Ελλάδα όμως έχει περισσότερα προβλήματα κι αυτά έχουν ως αφετηρία τους την κακή ποιότητα των πολιτικών της. 

Ο Γιώργος παρέδωσε την πρωθυπουργία στον Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος μέχρι στιγμής δεν κάνει τίποτε περισσότερο ή λιγότερο απ' ό,τι θα έκανε ο Παπανδρέου. Αλλά βλέπουμε το κωμικοτραγικό να αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Σε ιστορικό ναδίρ ο δικομματισμός (ΝΔ 20,7%, ΠΑΣΟΚ 11%), ο Λουκάς Παπαδήμος προηγείται με τεράστια διαφορά του Αντώνη Σαμαρά και του Γιώργου Παπανδρέου στο ερώτημα «ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός, η κοινή γνώμη γυρίζει την πλάτη στα κόμματα εξουσίας και αναζητεί νέα πολιτικά σχήματα. Είναι τα σημαντικότερα ευρήματα της Marc για το «Εθνος της Κυριακής». 

Δηλαδή, ο Παπαδήμος προηγείται σε δημοτικότητα! Καλώς. Αλλά είναι φανερό ότι ο Παπανδρέου "θυσιάζεται". Ως αποδιοπομπαίος τράγος βαθμολογείται με τα μικρότερα νούμερα. Φταίει για την κατάντια της χώρας; ΟΧΙ βέβαια. Το δικό του φταίξιμο είναι το μικρότερο. Αυτός ο τρελός λαός, δεν ξέρει τι θέλει. Αυτοί οι πολιτικοί δεν σκέφτονται παρά μονάχα την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Βλέπουμε τις κόντρες μεταξύ των Πασόκων υπουργών που προορίζουν τους εαυτούς τους για αρχηγούς και μας πιάνει τρέλα. 

Μέχρι στιγμής κανείς τους δεν έχει βγει να πει δυο θετικές κουβέντες για τον Παπανδρέου! Λες και δεν έκανε αγώνες, λες και δεν ψηφίστηκε από τον λαό, λες και ήταν παλιάνθρωπος, λες και τους σκότωσε τον πατέρα ή μάνα!!! Δεν σκέφτονται τίποτε άλλο παρά μόνον πώς θα κερδίσουν πόντους στο εσωκομματικό παιχνίδι. Γι' αυτό ο Παπανδρέου πρέπει να κάνει το μεγάλο βήμα τώρα. Χωρίς συμβιβασμούς. Γιατί δεν είναι δυνατό να πάει χαμένο το μεγάλο κεφάλαιο που έχει ως ακρογωνιαίους λίθους την εντιμότητα, την υπευθυνότητα, την ηθική ακεραιότητα. Πόσοι από τους πολιτικούς μας τα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Ελάχιστοι. 

Το μεγάλο βήμα, λοιπόν, έχει σχέση με ένα νέο ξεκίνημα - κι ό,τι προκύψει. Κι ό,τι αποφασίσει ο λαός. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς... ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ! Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι επίδοξοι αρχηγοί. Αν κριθεί τώρα ότι το ΠΑΣΟΚ ως κομματικός σχηματισμός δεν μπορεί να ανακάμψει, τότε ο Παπανδρέου δεν έχει παρά να προχωρήσει σε ένα άλλο σχήμα, χωρίς όλους αυτούς που ωφελήθηκαν από τον ίδιο που τώρα τον χτυπάνε πισώπλατα. Αλλά και χωρίς τους Γερουλάνους και τους Αθανασάκηδες. Εάν ο Παπανδρέου θέλει να φύγει δικαιωμένος, ας κάνει το μεγάλο βήμα!


Το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα μάλλον μπαίνει στις σελίδες της ιστορίας. Δεν γίνεται να είναι αρχηγός ο Χρυσοχοϊδης, αρχηγός ο Λοβέρδος, αρχηγός ο Βενιζέλος, αρχηγός η Διαμαντοπούλου, αρχηγός ο Ραγκούσης, κι άλλοι κρυφοί ή φανεροί πού πιστεύουν ότι έχουν μεγάλο ανάστημα. Εγώ λυπάμαι και έχω αρχίσει να "λύγίζω" από τα αποτελέσματα της διαπλοκής πολιτικής και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι φταίει ο λαός αλλά φταίει και το γεγονός ότι πλέον χειραγωγείται από το επιχειρηματικό και εκδοτικό κατεστημένο που διαθέτει χρήματα, ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες, περιοδικά... 


Δεν βλέπετε ότι και ο Ηλίας Λιβάνης, ο γιος του Αντώνη Λιβάνη, του ανθρώπου που στέθηκε δίπλα στον Ανδρέα, διαθέτει χρήμα για τα "Επίκαιρα", ένα περιοδικό στην υπηρεσία της Δεξιάς!!! Ο παραλογισμός στις δόξες του. Πώς έγινε "μεγάλος" ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη - απλώς δούλεψε πολύ ο γιος του Αντώνη Λιβάνη; Ρωτάω, αφελώς. Τέλος πάντων, σήμερα κάποιοι βασανιζόμαστε περισσότερο. Και δεν έχουμε το θάρρος (;;;) να γυρίσουμε την πλάτη στην Πολιτική και τους Πολιτικούς. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι πάντα υπάρχει διέξοδος προς μια σωστή κατεύθυνση.